What’s eating you?

In 2007 verscheen bij uitgeverij Balans een Nederlandse vertaling van het boek Tecknens Rike (1989) van Cecilia Lindqvist: Het karakter van China. Het verhaal van de Chinezen en hun schrift. Op pagina 187 legt Lindqvist uit hoe het karakter voor vrede/harmonie is gevormd:

‘Gierst en mond samen vormen het karakter voor vrede, harmonie, het mooie moment van de dag als alle monden gevoed zijn en de rust in huis weerkeert. Of misschien: de harmonie die je voelt als je weet dat de voorraadschuur gevuld is en er genoeg eten is voor de winter?’

 In De Volkskrant van vandaag, 20 juni 2009, las ik op de voorpagina:

‘Het aantal mensen in de wereld dat honger lijdt, is tot recordhoogte gestegen. Voor het eerst zijn er ruim een miljard personen, eenzesde van de wereldbevolking, die structureel te weinig eten hebben.’

De combinatie van beide berichten roept zorgen bij me op. Gedachten buitelen over elkaar heen – Als zes mensen op elkaar zijn aangewezen en het is bekend dat één van hen honger lijdt, hoe zorgen de overige vijf er dan voor dat die persoon te eten heeft? Dat begint met mededogen, de wens dat de ander niet langer lijdt. De natuur heeft ons met dit vermogen uitgerust. Vervolgens vraagt het om wijsheid op basis waarvan de juiste keuzes gemaakt kunnen worden. Daar hebben we onderwijs, onderzoek en mensen zoals JeffreySachs voor nodig. En het vraagt moed van mij om net lang genoeg stil te staan bij de sores van anderen om geraakt te worden.