Jonkje, loop weg
13 november 2009 | |Het gebeurt me de laatste tijd steeds vaker: ik lees iets of ik zie iets en krak… mijn hart breekt. Ken je dat? Afgelopen weekend las ik in De Volkskrant (d.d. 7/11/2009) een artikel...
Het gebeurt me de laatste tijd steeds vaker: ik lees iets of ik zie iets en krak… mijn hart breekt. Ken je dat? Afgelopen weekend las ik in De Volkskrant (d.d. 7/11/2009) een artikel...
Bisho [biesjoo] is Japans voor ‘glimlach‘. Het is de glimlach van oma’s en opa’s bij het zien van nieuw leven en oude gewoontes in hun kleinkinderen. Het is de blik van betrokkenheid en verbonden zijn. Een uiting van balans, van positieve gelijkmoedigheid. Van volop en levendig deel uitmaken van wat gebeurt, zonder door de gebeurtenissen te worden opgeslokt. Christiaan Zandt zegt hierover: “Het is mijn intentie om bij te dragen aan een wereld waarin ieders behoefte telt. Dat vraagt dat we bereid zijn om naar elkaar om te kijken, ook als we gedoe of gedonder ervaren. Als ik kan glimlachen om mezelf en naar anderen, verandert dat de wereld van dat moment. In 2006 heb ik Bisho opgericht om mijn activiteiten te bundelen – op het gebied van Geweldloze Communicatie, aikido, mediation en later Original Play en Somatic Experiencing.”