Luisteralchemie

Geweldloze Communicatie geniet de laatste jaren groeiende bekendheid. Ik hoor van veel mensen dat ze ‘het boek’ in de kast hebben staan. Meestal gaat het hierbij om de Nederlandse vertaling van Marshall Rosenbergs Nonviolent Communication. A language of life.
Ik ken de nodige trainers die Geweldloze Communicatie inzetten, maar het niet altijd expliciet zo noemen. Sommigen komen hiermee tegemoet aan een verzoek van het Center for Nonviolent Communication (CNVC). Mijn uitleg van dat verzoek is: “Wij willen graag dat zoveel mogelijk mensen in aanraking komen met Geweldloze Communicatie. Tegelijkertijd hebben we behoefte aan duidelijkheid en consistentie. Daarom vragen we iedereen om het gedachtengoed van Geweldloze Communicatie vooral te delen en tegelijkertijd terughoudend te zijn met het gebruik van de term zolang je niet als trainer gecertificeerd bent.”

Inmiddels heb ik al verschillende synoniemen voor Geweldloze Communicatie langs zien komen, zoals ‘Verbindend Communiceren’, ‘communiceren van hart tot hart’ en ‘Compassievol Communiceren’.
Terwijl ik vanochtend een korte workshop voorbereidde voor een bijeenkomst in het kader van de Dag van Aarde, schoot mij een beeld door het hoofd dat is blijven hangen: Communicatie als alchemie.
Zoals een alchemist er (onder andere) hard aan werkte om uit verschillende elementen goud te maken, zo is Geweldloze Communicatie erop gericht om het meest waardevolle in iedere boodschap te ontdekken: de gevoelens, behoeften en verzoeken om het leven te verrijken.
Vanaf nu noem ik de oefeningen rond verschillende manieren van luisteren naar een boodschap misschien wel: Luisteralchemie!