Een weggetje dat verbindt
3 december 2009 | |Ik ken verschillende trainers in Geweldloze Communicatie die er een gewoonte van hebben gemaakt om de dag te starten met een ‘self-connection practice’. Hoewel ik er nog geen mooi Nederlandstalige woord voor gevonden heb, is de kracht ervan me overduidelijk: aan de hand van een korte handeling, oefening of ritueel tot mezelf komen, hier en nu. Om vanuit die verbinding de aandacht te verleggen van ‘reactie’ naar ‘keus’.
Ik geloof dat we allemaal van dit soort gewoontes hebben die ons door de dag heen ondersteunen. Even een frisse neus halen, bijvoorbeeld, of een blik werpen op de foto’s op mijn bureau. Mijn aandacht richten op de as van mijn lichaam, of een hand op mijn hart leggen. Verschillende vormen die me op verschillende momenten helpen om vanuit keuze te handelen.
Sinds kort ben ik me prettig bewust van een simpele manier om even zo’n pas op de plaats te maken. Er zijn immers verschillende wegen die me naar huis leiden. Letterlijk. Een van de mooiste weggetjes die ik ken, loopt van Winsum naar Schouwerzijl. En van daar naar mijn huis in Warfhuizen. Als ik daar langs rijd, op de fiets of in de auto, kom ik bijna als vanzelf tot rust. Het landschap is er wijds, het weggetje meandert door de velden. Het is een weg die uitnodigt om langzamer te gaan rijden. Een weg die ik steeds vaker kies.
Commententaren zijn gesloten.