De kunst van De Eerste Keer

21 januari 2019 | Door | Plaats reactie

Kun je je dat gevoel herinneren van jouw eerste keer? Voor het eerst die duik in het water, voor het eerst in een nieuwe klas, voor het eerst in een ander land, voor het eerst naar je werk, voor het eerst…

Vorige week was ik in Poznan (Polen), op uitnodiging van mijn mentor Jolanta Graczykowska. We gingen spelen met kinderen op de oncologische afdeling van een kinderziekenhuis. Ik stapte met verwondering en nieuwsgierigheid en tintelingen in mijn lijf de trein uit en de sneeuw in. Onzeker, en blij dat Jola me voorging, stapte ik een paar uur later de kinderkamers binnen. ‘Expect nothing, be prepared for everything,’ galmde het door mijn hoofd – de aansporing van Fred Donaldson aan iedereen die de moed zoekt om te gaan spelen met kinderen.

Een jongetje dat honderduit praatte in een taal die ik niet spreek, streelde een paar minuten na onze kennismaking mijn gezicht. Een meisje klom op mijn rug. De kinderen met wie ik speelde, herinnerden mij aan het vermogen dat we allemaal hebben: om te verbinden met de nieuwe, onbekende wereld om ons heen. Om de verwondering, de nieuwsgierigheid, de tintelingen te voelen en in spel te stappen. Ik realiseerde me opnieuw hoeveel geschenken dat oorspronkelijke spelen me geeft – in dit geval de voortdurende beoefening van De Eerste Keer.

 

Gecategoriseerd in :

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.